De laatste week

De week is aangebroken de week waar ik naar uitkeek, maar stiekem had gehoopt dat die niet zou komen. Een week waarvan je weet dat die gaat eindigen, maar dat eigenlijk niet wilt. Het waren 9 geweldige weken en voor het dramatische effect met een lach en een traan, ook al hebben wij alleen gelachen. 

Op het moment dat ik dit type zit ik achter mijn bureau en ben ik aan het bedenken wat ik allemaal wil gaan schrijven. Ook al ben ik in Nederland gebleven heb ik het gevoel dat ik heel erg ben gegroeid als een persoon en daar ben ik trots op. Met die gedachte in mijn hoofd ga ik hier ook weg en daar zal ik altijd met een lach op mijn gezicht naar terugkijken. Het waren 44 geweldige dagen waar ik elk moment van genoten heb. Het is een vreemd gevoel dat ik het jammer vind dat de stage afloopt. Ook heb ik het gevoel dat de opdrachten waar ik aan heb gewerkt het bedrijf echt gaan helpen.

Maar genoeg van die emotionele meuk, want daar word mijn dag natuurlijk ook niet beter van want janken gaan wij niet daar ben ik veels te stoer voor. Waarom ik dit type is mij werkelijk een raadsel, maar wat boeit het.

Ik ga in ieder geval weg met meer kennis van excel en dat gaat mij volgend jaar natuurlijk helpen met school. Ook ga ik weg met idee dat een full-time werkweek helemaal niet zo erg is ook al zullen veel mensen daarop antwoorden "Daar denk je over 20 jaar anders over" en misschien is dat ook wel waar. Ook denk ik te weten wat ik na het MBO wil gaan doen. 

En voor de twee mensen die enigzins veplicht mijn blog moesten lezen, bedankt, ik hoop dat jullie af en toe hebben kunnen lachen en dat mijn schrijfstijl mijn persoonlijkheid wel enigzins weerspiegelt (Ik denk dat dat het geval is)

Dit is officieel mijn laatste blog

see you later

tijd voor taart